Hala seni anlatacak satırlara bir giriş cümlesi bulamadım....
Sadece seni yazarken kalemim bu kadar kısır,
mürekkebim bu kadar soluk.
Sakın aklından bile geçirme, şimdiye kadar yazdıkların neydi ya da kimeydi diye.
Tabii ki yazdıklarım ve daha yazacaklarımın hepsi sana...
Gerçi bende olan ne varsa hepsi senin ya.
Sabahlar sana,
geceler sana,
sözler sana,
yazılanlar sana....
Sen böylesi bir servete sahipken dünyamda...
ben…
Viran edilmiş bir dağ kasabasında tahtadan bir barakada
Sersefil bir durumda kalemimle
seni anlatacak bir giriş cümlesi karalıyorum yıllardır kâğıtlara...
Yazı başlığım hala belli değil sevgili, ama son söz ne yazacağımı biliyorum...
Bu yazılanlar servet içinde yaşayıp ta,
sefillere bir ışık vermeyenlere,
ya da bu servete nerden sahip olduğunu bilmeyenlere
